Producenci szyb zespolonych izolacyjnych, którzy eksportują swoje wyroby, zobowiązani są od 1 marca 2007 roku znakować je oznakowaniem CE. W przypadku producentów, którzy sprzedają swoje wyroby tylko w obrębie kraju dopuszczalne jest oznakowanie znakiem budowlanym B. Obydwa te oznakowania podlegają pod tą samą normę zharmonizowaną EN 1279-5 „Szkło w budownictwie – Szyby zespolone izolacyjne – Część 5: Ocena zgodności wyrobu z normą”, czyli producent musi spełnić właściwie te same wymagania, wliczając w to także wewnętrzną kontrolę produkcji. Różnica polega tylko na tym, że w przypadku oznakowania CE Wstępne Badania Typu Wyrobu muszą być przeprowadzone w Jednostce Notyfikowanej, natomiast w przypadku znaku budowlanego B wystarczy jeśli będzie to Jednostka Akredytowana.

Zgodnie z normą zharmonizowaną EN 1279-5 „Szkło w budownictwie – Szyby zespolone izolacyjne – Część 5: Ocena zgodności wyrobu z normą” większość producentów szyb zespolonych podlega pod system 3 i w celu oznakowania CE swojego wyrobu muszą spełnić następujące wymagania:

• przygotowanie Opisu Systemu,
• wystawienie Kart Charakterystyki wyrobów,
• wprowadzenie Zakładowej Kontroli Produkcji,
• przeprowadzenie Wstępnych Badań Typu Wyrobu w Jednostce Notyfikowanej,
• wystawienie Deklaracji Zgodności.

Mimo iż oznakowanie CE w Polsce obowiązkowe jest już od prawie roku, producenci szyb zespolonych ciągle mają wiele wątpliwości odnośnie prawidłowego znakowania wyrobów. Najwięcej pytań dotyczy właściwego wystawienia Deklaracji Zgodności oraz Kart Charakterystyki. Jednak w celu poprawnego przygotowania powyższych dokumentów należy zrozumieć ideę wprowadzenia oznakowania CE. Znak CE nie jest znakiem jakości wyrobu, w tradycyjnym rozumieniu tego określenia. Świadczy on jedynie o tym, że dany wyrób spełnia wymagania dyrektywy dotyczące bezpieczeństwa użytkowania, ochrony zdrowia i ochrony środowiska oraz produkowany jest zgodnie z odpowiednią normą zharmonizowaną. Wszelkie dokumenty, które wystawiamy dla naszych wyrobów mają stanowić jasną i rzetelną informację dla klienta na temat produktu, który kupuje.

Deklaracja Zgodności

Deklaracja Zgodności powinna być wystawiona dopiero wtedy, gdy producent spełni już wszystkie wymagania normy zharmonizowanej. W tym dokumencie producent deklaruje, że jego wyroby zgodne są z odpowiednimi dyrektywami oraz normami zharmonizowanymi. Deklaracja Zgodności powinna zawierać:

• nazwę i adres producenta, miejsce produkcji wyrobu,
• krótki opis wyrobu (np. nazwę, zastosowanie),
• numery dyrektyw oraz norm zharmonizowanych, z którymi wyrób jest zgodny,
• nazwę i adres jednostki Notyfikowanej przeprowadzającej Wstępne Badania Typu Wyrobu,
• nazwisko i stanowisko osoby upoważnionej przez producenta do podpisania Deklaracji Zgodności.

Deklaracja Zgodności powinna być wystawiona w oficjalnym języku kraju, w którym wyrób będzie sprzedawany. Wystawia się ją tylko raz.

Karta charakterystyki

Karta charakterystyki jest dokumentem, który powinien być wystawiany dla każdego wyrobu i właśnie tutaj podaje się jego parametry. Ma ona stanowić rzetelną informację dla ostatecznego klienta na temat właściwości wyrobu, który kupuje. Obowiązkiem producenta jest podanie właściwych informacji dla danej szyby zespolonej – w zależności od jej budowy, od rodzaju szkła, od wypełnienia gazem, od rodzaju ramki dystansowej itd. Wszystkie parametry powinny być podane zgodnie z normami wymaganymi przez normę zharmonizowaną i powinny być podane konkretnie dla danego rodzaju szyby. Jeśli producent nie deklaruje danej właściwości powinien w Karcie charakterystyki wpisać NPD „Nie określono właściwości”. W Karcie charakterystyki dla zespolonej szyby izolacyjnej podaje się następujące parametry:

Odporność ogniowa – powinna być wyznaczana zgodnie z normą EN 13501-2 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 1: Klasyfikacja na podstawie badań odporności ogniowej, z wyłączeniem instalacji wentylacyjnej”.

Reakcja na ogień – zgodnie z Decyzją Komisji z dnia 4 października 1996 roku ustanawiającą wykaz produktów należących do klasy A „Materiały niepalne” 96/603/WE wraz z poprawkami 2000/605/WE szkło zaliczane jest do klasy A1 w zakresie reakcji na ogień i nie ma wymogu przeprowadzania badań. Decyzja ta obejmuje także szkło wzmacniane termicznie, szkło hartowane chemicznie, szkło laminowane oraz szkło zbrojone siatką drucianą. Natomiast w przypadku, gdy producent deklaruje inną klasę powinien on przeprowadzić badania zgodnie z normą EN 13501-1 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 1: Klasyfikacja na podstawie badań reakcji na ogień”

Odporność na ogień zewnętrzny – powinna być wyznaczana zgodnie z normą EN 13501-5 „Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków – Część 5: Klasyfikacja na podstawie badań ognia zewnętrznego na dachy”.

Odporność na pociski – powinna być wyznaczana zgodnie z normą EN 1063 „Szkło w budownictwie – Bezpieczne oszklenia – Badanie i klasyfikacja odporności na uderzenie pocisku”.

Odporność na wybuch – powinna być wyznaczana zgodnie z normą EN 13541 „Szkło w budownictwie – Bezpieczne oszklenia – Badanie i klasyfikacja odporności na siłę eksplozji”.

Odporność na włamanie – powinna być wyznaczana zgodnie z normą EN 356 „Szkło w budownictwie – Szyby ochronne – Badanie i klasyfikacja odporności na atak ręczny”. Jeśli w skład szyby zespolonej wchodzi szkło laminowane bezpieczne o klasie odporności na atak ręczny np. P2A, podajemy tę wartość w Karcie charakterystyki dla całej szyby zespolonej.

Odporność na uderzenie wahadłem – powinna być wyznaczana zgodnie z normą EN 12600 „Szkło w budownictwie – Badanie wahadłem – Udarowa metoda badania i klasyfikacja szkła płaskiego”. Zasada podawania tego parametru jest podobna jak dla odporności na włamanie, czyli jeśli jedna z szyb ma klasę np. 1(B)1 możemy taką wartość podać dla całej szyby zespolonej.

Odporność na nagłe zmiany temperatury i różnice temperatur – podaje się zgodnie z wartościami podanymi w normach odnoszących się dla szkła bazowego stosowanego do produkcji szyby zespolnej np. szkło float EN 572-1 „Szkło w budownictwie – Podstawowe wyroby ze szkła sodowo-wapniowo-krzemianowego – Definicje oraz ogólne właściwości fizyczne i mechaniczne”, szkło hartowane EN 12150-1 „Szkło w budownictwie – Termicznie hartowane bezpieczne szkło sodowo-wapniowo-krzemianowe – Część 1: Definicje i opis” itd. Np. dla szkła float odporność na nagłe zmiany temperatury i różnice temperatur wynosi 40K.

Odporność szyb na wiatr, śnieg, obciążenie trwałe i/lub dodatkowe – powinna być podawana zgodnie z normą prEN 13474 „Glass in building – Design of glass panes”. Podaje się tutaj grubość pojedynczej szyby wchodzącej w skład szyby zespolonej.

Bezpośrednia izolacyjność od dźwięków powietrznych – powinna być wyznaczona zgodnie z normą EN 12758 „Szkło w budownictwie – Oszklenie i izolacyjność od dźwięków powietrznych – Opisy wyrobu oraz określenie właściwości”. Jeśli producent nie przeprowadził badania może podać tutaj wartość izolacyjności od dźwięków powietrznych zgodnie z tabelą znormalizowanych, charakterystycznych danych akustycznych. Inną wartość producent powinien podać, jeśli przeprowadził badania.

Właściwości termiczne – Wartość współczynnika przenikalności cieplnej U powinna być wyznaczona zgodnie z normą EN 673 „Szkło w budownictwie – Określenie współczynnika przenikania ciepła U – Metoda obliczeniowa”. Norma dopuszcza wyznaczenie współczynnika U według normy EN 674 „Szkło w budownictwie – Określenie współczynnika przenikania ciepła U – Metoda osłoniętej płyty grzejnej” lub EN 675 „Szkło w budownictwie – Określenie współczynnika przenikania ciepła U – Metoda pomiaru przepływu ciepła miernikiem”, ale tylko w przypadku, gdy współczynnik U nie może być obliczony.
„Wartość współczynnika przenikania ciepła (U-wartość) należy określić metodą obliczeniową według EN 673… W przypadkach, gdy współczynnik przenikania ciepła (U-wartość) nie może być obliczony, wówczas należy go określić przez badanie według EN 674 lub EN 675.”
Na rynku polskim producenci szyb zespolonych zazwyczaj podają dwie wielkości odnośnie współczynnika przenikalności cieplnej U: wg. normy EN 673 oraz normy EN 674 (dla szyby zespolonej wypełnionej argonem z powłoką o emisyjności 3% jest to U=1,1 wg EN 673 oraz U=1,0 wg EN 674). Z punktu widzenia oznakowania CE jest to niedopuszczalne. Znakując w ten sposób nie przekazujemy ostatecznemu klientowi jasnej i rzetelnej informacji na temat tego parametru. Zawsze powinno podawać się tylko jedną wartość.

Właściwości radiometryczne (współczynniki przepuszczalności i odbicia światła, współczynniki dla energii słonecznej) należy określić według EN 410 „Szkło w budownictwie – Określenie świetlnych i słonecznych właściwości oszklenia”. Niedopuszczalne jest tutaj podawanie kilku parametrów dla danej właściwości lub „od – do” np. transmisja światła od 76 do 80 %.

Wyłączną odpowiedzialnością producenta lub jego uprawnionego przedstawiciela jest umieszczenie oznakowania CE na wyrobie zgodnie z wymogami. Znakując swój wyrób CE producent przekazuje klientowi informacje techniczne w formie deklarowanych wartości. Pozwala to na ocenienie czy dany produkt jest odpowiedni do zamierzonego zastosowania w kraju, w którym wyrób został sprzedany, zgodnie z regulacjami, które tam obowiązują. Podstawową korzyścią z wprowadzenia oznakowania CE jest wyeliminowanie technicznych barier w handlu w obrębie krajów Unii Europejskiej.